Word of Salvation – Vol.04 No.50 – December 1957
See, Here I Am..!!
Christmas Sermon by Rev. P. van der Schaaf on Hebrews 10:47
Reading: Luke 1:26-38; Luke 2:1-7
Sing: Hymn 350; (The Apostles’ Creed) 348:4&5; 349; 344:1&2; 468
Translated by John Westendorp (with some help from Google :-).
Translator’s note: early editions of ‘Word of Salvation’ still had some sermons in Dutch for the migrant communities that then made up the Reformed Churches of Australia.
Congregation of our Lord Jesus Christ,
We know the Christmas story!
We can tell the stories, perhaps even repeat them verbatim, …with the Bible closed!
It is all there – so childishly simple and so truly and purely human: a child is expected, “woven together in his mother’s womb, fearfully and wonderfully made,” as Psalm 139 says. And it came to pass, that, while they were there, the days were accomplished that she should be delivered; and she brought forth her firstborn son, and wrapped him in swaddling clothes, and laid him in a manger.” We know the story!
But do we really know it? Do we really see and understand what is happening there?
Oh, certainly, it is so truly human, also in the sense that it is a truly human child. It is small and needy: Mary takes it in and cares for it, just as every mother does. It is a bit of a makeshift thing, there in the stable, but Mary just puts it in the manger: her little treasure. Oh, hold on tightly to that truly human aspect of this child: it has been just the same as its fellow children in every respect. Hold on tight to that, but do not stop there. If you stop at that truly human aspect, you will not see what is happening here.
However human this child is, it is nevertheless the Son of God, begotten by the Holy Spirit. Thus Gabriel said to His mother. And with that this childishly simple and purely human story becomes the great mystery, which no man can and will ever see through and fathom.
When this child shall grow to be a man, John the Baptist, who was born before him, will say of him: “A man preferred before me; for he was before me.”
When this child grows up to be a man, He will say to the Jews, “Before Abraham was, I am.” When this child stands on earth at the end of his life, he will turn to God in heaven and say, “Glorify Me, Father, with the glory which I had with You before the world was.”
To see what happens in Bethlehem, you must be able to see far and believe much. For that you must be able to believe in the eternity that was before the world was.
Then and there was God… and with God was the Word… “and the Word was God.” “…the brightness of His glory, and the exact representation of His person.” “All things were made by that Word,” and still “it upholds all things by the word of His power.”
This whole world has come into being through Him, and exists through Him from age to age; if He were to withdraw His power from us for one moment, we would be no more.
That “Word became flesh”; that “radiance of God’s glory” is in the womb of Mary – “a body prepared” – a real human body. It is born and is small and needy, so that it needs the care of its mother, like any other child. And that it is nevertheless God, to be praised for all eternity… no one sees it..!
He who upholds all things by the word of His power must Himself be borne. He who is the brightness of the glory of God lies wrapped in swaddling clothes in a manger, because there is no room for Him in the inn. Do not think that you will ever understand this. God Himself calls this the great mystery. But it is revealed—not explained but revealed—that you might believe,
But even though I do not understand (and never will understand) what is happening in Bethlehem, two things that the Bible tells me are clear to me.
The first is this, that this is humiliation.
God, who in greatness and glory surpasses all human conception, becomes like men and, in His appearance, is found to be a man.
He who is the radiance of the glory of God lets go of that glory and empties himself of it.
He who was immeasurably rich becomes unspeakably poor.
God, whose the world is… and the fullness thereof… is laid in a manger, because there is no room for him in the inn: this is humiliation..!
And the second thing, which I understand in all the incomprehensibility of what happened in Bethlehem, is this, that this being born is an act; a coming; a descending, from heaven, to earth.
Who will God bring down from heaven to earth? Who will God clothe with human flesh? Who will prepare a body for God, against His will?
This truly human birth is at the same time a truly divine act. When Mary gives birth to her first-born Son, then God’s only-begotten Son takes on that truly human body.
The Son of God knew and wanted this and at His coming into the world He says: “A body You have prepared for me; behold, here am I, O God.” In Bethlehem the Son accepts the body that the Holy Spirit has prepared for Him. And with the body He accepts the task that He must fulfil for God in this body.
“Behold, here am I, to do Your will, O God.”
What does that will of God consist of for this child? What does this child of God get to do on earth? Why did the Son of God come from heaven to earth? …from glory, into misery? …from wealth, into poverty? Yes, what made You come down from the halls of heaven, O Lord of glory, to earth?
It is an old and much-discussed question, but anyone who is willing to listen honestly to the Bible knows: this coming of God’s Son to earth finds its cause in the sin and guilt that we, humans, incurred and have before God.
I have just said: to see what is happening in Bethlehem, you must be able to see far and believe much; you must also be able to see into paradise, where humanity rose up against God. We must believe in our sin and guilt. Whoever denies it and does not want to acknowledge it personally, cannot possibly see what is happening in Bethlehem. To see the greatness of this act of the Son of God, you must see Him in the light of the Old Testament. In that light He Himself saw and did His act: “In the scroll it is written of Me!” In the scroll of the Old Testament. And was it not full of blood?
For centuries, bulls and goats, sheep and lambs, were continually being driven to the sanctuary of God to be slaughtered, cut up, arranged on the altar, sacrificed, and burned.
In all this the scroll of the Old Testament wrote of Him who said in Bethlehem, “Behold, I come to do Your will, O God.”
When God prescribed those sacrifices, He did not mean that the blood of bulls and goats would really take away sins. Then there would have been an end to the bloodshed. But God let it go on, for centuries. It was impossible that the blood of bulls and goats would take away sins.
Sacrifice and offering God did indeed want, but he did not want them for a real atonement of sin. He did indeed have pleasure in burnt offerings and sin offerings, but not for the expiation of guilt. In that sacrificial service God spoke of Him who comes to Bethlehem in the body that the Holy Spirit has prepared for Him. It is impossible that the blood of bulls and goats would take away sins, and yet God wanted to take away sins.
Therefore the Holy Spirit comes upon Mary and therefore the power of the Most High overshadows her.
Therefore God is preparing a body for Himself in this world: to finally, finally, really do away with the sin of the world; to finally, finally give the real Lamb of God to the world.
And then, when at last God’s time had come, the Son said to His Father, “Behold, I have come to do Your will, O God.”
Against this Biblical background, the birth of Christ in Bethlehem becomes awesome. In the light of the Old Testament scroll, the lovely scene in the stable takes on a bloody and grim character. A blood coloured hue shines over the manger. And I want to look at that very closely on this Christmas Day, because only then will I see the great love revealed in Bethlehem.
This body is prepared for the Son of God to suffer in; to bear in it the burden of God’s wrath against the sin of the whole human race – of all nations and ages.
This body is prepared for Him to be bound as a true victim, and to be beaten and scourged; to be tormented with thorns and pierced with nails.
Soon this soul will complain that it is sorrowful even to death.
Soon this mouth will groan under the forsaking of God, who is in heaven.
This is the will of God for this child, who is born in Bethlehem.
And yet He who takes human flesh from Mary says: “Behold, I have come to do Your will, O God.”
Behold, here I am!
The sacrificial animals were driven to the temple, but the true Lamb of God offered himself voluntarily.
We speak and sing much of the love of God at our Christmas celebrations, but how often we do it superficially! How tremendous it all is!
Only when we see the moving of all that blood of those thousands of sacrificial animals, only then will we see the all-overpowering love of God in Bethlehem. The only begotten Son of God sets His feet on the path to the altar, which will soon consume Him completely: this is the will of God for Him.
And the Son says, “Behold, I have come to do Your will, O God.”
Give Me that body, that flesh, that blood, and I will take it to the altar to have it broken there; to bleed, for the sin of the entire human race.
Oh, let us not think lightly of this, for this child is indeed God, but at the same time also truly man. That breaking and bleeding, that scourging and those nails, that abandonment of God and that thick darkness, that will cause Him terrible pain and distress. It is not an easy thing to be a sacrifice yourself. And yet He comes and yet He says: See, here I am, O God! This is what happens in Bethlehem!
This is the wonderful content of that childishly simple history of Luke 2.
What a deed was there performed by God’s only begotten Son! How great must be the love which the Lord of glory caused to come down upon the earth!
And what a blessing this must bring upon this world lost in guilt!
This sacrifice will be the end of all sacrifices and this blood will be the end of all blood. For the Son-of-God-made-man will fulfil the will of God, who is love! “By that will we have been sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.”
Truly, now that the Son takes on the body that the Holy Spirit has prepared for Him as a sacrifice, “Now you do not have to ask whether God offers you peace.” For…
“I lay bound helplessly,
but you come and set me free!
I was stained with sins,
You come and cleanse me.”
Truly, “My God, You have magnified Your wonders in Bethlehem!”
Let us, in that Christmas story, which we know so well, see something of those wonders of God and reverently pay homage to Him!
Amen.
Gemeente van onzen Here Jezus Christus,
Wij kennen de Kerstgeschiedenis!
Wij kunnen hem verhalen, misschien wel woordelijk herhalen, met de Bijbel dicht!
Het staat daar alles zo kinderlijk eenvoudig en zo echt zuiver menselijk: er wordt een kindje verwacht, “in den schoot van zijn moeder geweven, gans wonderbaar toebereid”, zoals psalm 139 zegt. En het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zou, en zij baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe.” Wij kennen de geschiedenis!
Maar kennen wij hem werkelijk? Zien wij en verstaan wij werkelijk wat daar gebeurt?
O zeker, het is zo echt menselijk, ook in die zin, dat het een echt menselijk kindje is. Het is klein en hulpbehoevend: Maria neemt het op en verzorgt het, zoals elke moeder dat doet. Het is wel wat behelpen, daar in die stal, maar Maria legt het dan maar in de kribbe neer: haar kleine schat. O, houdt U dat echt menselijke van dit kindje toch goed vast: het is in alle opzichten aan zijn medekinderen gelijk geweest. Houdt U dat goed vast, maar blijft daar niet bij staan. Als u bij dat echt menselijke blijft staan, dan ziet u niet wat daar gebeurt.
Hoe menselijk dit kind ook is, het is toch ook de Zoon van God, verwekt door de Heilige Geest. Zo heeft Gabriel het tegen Zijn moeder gezegd. En daarmee wordt deze kinderlijk eenvoudige en zuiver menselijke geschiedenis tot het grote geheimenis, dat geen mens ooit doorzien en doorgronden kan en zal.
Als dit kind straks opgegroeid zal zijn tot een man, zal Johannes de Doper, die voor Hem geboren was toch van Hem zeggen: Een man, die voor mij geweest is, want Hij was eer dan ik.”
Als dit kind straks opgegroeid zal zijn tot man, zal Hij tegen de Joden zeggen: “Eer Abraham was, ben ik.” Als dit kind straks aan het eind van zijn leven op aarde zal staan, zal het zich richten tot God in de hemel en zeggen: “Verheerlijk Mij, Vader, met de heerlijkheid, die Ik bij U had, eer de wereld was.”
Om te zien wat er in Bethlehem gebeurt, moet u ver kunnen zien en veel kunnen geloven. Daarvoor zult u moeten kunnen geloven in de eeuwigheid, die er was, eer de wereld was.
Toen en daar was God en bij God was het Woord “en het Woord was God.” “…de afstraling Zijner heerlijkheid en de afdruk van Zijn wezen.” “Alle dingen zijn door dat Woord geworden” en nog “draagt het alle dingen, door het Woord zijner kracht.”
Heel deze wereld is geworden door Hem en bestaat eeuw uit eeuw in, door Hem; als Hij Zijn kracht maar één ogenblik aan ons ontrekken zou, wij zouden niet meer zijn.
Dat “Woord is vlees geworden”; die “afstraling van Gods heerlijkheid” is in de schoot van Maria “een lichaam bereid” een echt menselijk lichaam. Het wordt geboren en is klein en hulpbehoevend, zo dat het de zorg van z’n moeder nodig heeft, als elk ander kind. En dat het toch God is, te prijzen tot in alle eeuwigheid, dat ziet niemand er aan.
Hij, die alle dingen draagt door het woord Zijner kracht, moet zelf gedragen worden. Hij, die de afstraling is van de heerlijkheid Gods, ligt in doeken gewikkeld in een kribbe, omdat er voor Hem geen plaats is in de herberg. Denkt u maar niet dat u dit ooit zult verstaan. God Zelf noemt dit het grote geheimenis. Maar het is geopenbaard – niet verklaard maar geopenbaard – opdat gij geloven zoudt,
Maar al versta ik niet en zal ik nooit verstaan wat daar in Bethlehem gebeurt, twee dingen, die de Bijbel mij zegt, zijn mij wel duidelijk.
Het eerste is dit, dat dit vernedering is
God, Die, in grootheid en heerlijkheid, alle menselijke voors telling te boven gaat, wordt den mensen gelijk en, in Zijn uiterlijk, een mens bevonden.
Hij, die de afstraling van de heerlijkheid Gods is, laat die heerlijkehdi los en ontledigt zich zelf daarvan.
Hij, die onmetelijk rijk was, wordt onuits prekelijk arm.
God, van Wie de wereld is en haar volheid, wordt neergelegd in een kribbe, omdat er geen plaats voor Hem is in de herberg: dit is vernedering!
En het tweede, dat ik bij alle onbegrijpelijkheden van het gebeuren in Bethlehem versta, dat is dit, dat dit geboren worden een daad is; een komen; een nederdalen, van de hemel, naar de aarde.
Wie zal God uit de hemel naar de aarde neer halen? Wie zal God bekleden met menselijk vlees? Wie zal God een lichaam bereiden, tegen Zijn wil?
Dit echt menselijk geboren worden is tegelijk een echt goddelijke daad. Als Maria haar eerst geboren Zoon het leven geeft, dan neemt Gods eniggeboren Zoon dat echt menselijk lichaam aan.
De Zoon van God heeft dit geweten en gewild en bij Zijn komst in de wereld zegt Hij: “Gij hebt Mij een lichaam bereid zie, hier ben ik, o God”. De Zoon aanvaardt in Bethlehem het lichaam, dat de Heilige Geest Hem bereid heeft. En met het lichaam aanvaardt Hij de taak, die Hij in dit lichaam voor God vervullen moet. “Zie, hier ben Ik, om Uw wil te doen, o God.”
Waarin bestaat die wil van God voor dit kind? Wat krijgt dit kind van God op aarde te doen? Waarvoor kwam de Zoon van God, uit de hemel, op de aarde? …uit de heerlijkheid, in de ellende? …uit de rijkdom, in de armoede? Ja, wat deed uit ‘s hemels zalen, o Heer der heerlijkheen, op aard’ U nederdalen?
Het is een oude en veel besproken vraag, maar wie eerlijk naar de Bijbel luisteren wil, die weet het: deze komst van Gods Zoon naar de aarde, vindt z’n oorzaak in de zonde en schuld, die wij, mensen, maakten en hebben bij God.
Ik heb zojuist gezegd: om te zien wat er in Bethlehem gebeurt, moet u ver kunnen zien en veel kunnen geloven; u zult ook tot in het paradijs moeten kunnen zien, waar de mensheid opstond tegen God. Wij zullen in onze zonde en schuld moeten geloven. Wie die loochent en persoonlijk niet erkennen wil, kan onmogelijk zien wat er in Bethlehem gebeurt. Om het geweldige van deze daad van de Zoon van God te zien, moet u Hem zien in het licht van het Oude Testament. In dat licht heeft Hij Zelf Zijn daad gezien en gedaan: in de boekrol staat van Mij geschreven! In de boekrol van het Oude Testament. En was die niet vol van bloed?
Onafgebroken werden, eeuwen aan één, stieren en bokken, schapen en lammeren, gedreven naar het heiligdom van God om daar geslacht te worden, uiteengesneden, op het altaar geschikt, geofferd en verbrand.
In dat alles schreef de boekrol van het Oude Testament van Hem, die in Bethlehem zegt: “Zie, Ik kom om uw wil te doen, o God.”
Toen God die offers voorschreef, bedoelde Hij niet dat dat bloed van stieren en bokken de zonden werkelijk zou wegnemen. Dan zou er wel eens een eind aan dat bloedvergieten gekomen zijn. Maar God liet het maar door gaan, eeuwenlang Het was onmogelijk, dat bloed van stieren en bokken zonden zou wegnemen.
Offer en offerande heeft God wel gewild, maar Hij heeft ze niet gewild tot een werkelijke verzoening van zonde. In brandoffers en zondoffers heeft Hij wel een be hagen gehad, maar niet tot uitdelging van de schuld. In die offerdienst sprak God van Hem, die in Bethlehem komt in het lichaam, dat de Heilige Geest Hem heeft bereid. Het is onmogelijk, dat het bloed van stieren en bokken zonden zou wegnemen en toch wilde God de zonden wegdoen.
Daarom komt de Heilige Geest over Maria en daarom overschaduwt de kracht des Allerhoogste haar.
Daarom bereidt God Zichzelf een lichaam in deze wereld: om eindelijk, eindelijk de zonder der wereld werkelijk weg te doen; om eindelijk, eindelijk het werkelijke Lam Gods aan de wereld te geven.
En toen, toen eindelijk Gods tijd gekomen was, toen zeide de Zoon tot Zijn Vader: “Zie, hier ben Ik, om Uw wil te doen, o God.”
Ontzaglijk wordt, tegen deze Bijbelse achtergrond, de geboorte van Christus in Bethlehem. In het licht van de Oud-Testamentische boekrol krijgt het zo lieflijk tafereel in de stal een bloedig, grimmig karakter. Over de kribbe gaat een bloedkleur lichten. En ik wil op dit Kerstfeest daar nu toch eens heel goed naar kijken, want dan pas zie ik de grote liefde in Bethlehem geopenbaard.
Dit lichaam is de Zoon van God bereid om er in te kunnen lijden; om er in te kunnen dragen de last van de toorn Gods tegen de zonde van het ganse menselijk geslacht van alle landen en eeuwen.
Dit lichaam is Hem bereid om straks als het ware slachtoffer gebonden te worden en geslagen en gegeŝeld; met doornen gepijnigd en met spijkers doorboord.
Straks zal deze ziel klagen, dat zij bedroefd is tot den dood toe.
Straks zal deze mond kermen onder de verlating van God, Die in de hemel is.
Dit is de wil van God over dit kindje, dat in Bethlehem geboren wordt.
En toch zegt Hij, die het menselijke vlees uit Maria aanneemt: “Zie, hier ben Ik, om Uw wil te doen, o God.”
Zie, hier ben Ik!
De offerdieren werden naar de tempel gedreven, maar het ware Lam Gods biedt zich vrijwillig aan.
Wij spreken en zingen op ons Kerstfeest veel van de liefde Gods, maar wat doen we het vaak oppervlakkig! Wat is het alles ontzaglijk!
Alleen als we dat aangrijpende van al dat bloed van die duizenden offerdieren zien, alleen dan zullen we de alles overweldigende liefde Gods in Bethlehem zien. De eniggeboren Zoon van God zet Zijn voeten op de weg naar het altaar, dat Hem straks geheel verteren zal: dit is de wil van God voor Hem.
En de Zoon zegt: “Zie hier ben Ik, om Uw wil te doen, o God.”
Geef Mij dat lichaam, dat vlees, dat bloed, en Ik zal er mee naar het altaar gaan om het daar te laten verbreken; te laten verbloeden, voor de zonde van het ganse menselijk geslacht.
O, laten wij hier toch niet gering van denken, want dit kind is wel God, maar tegelijk ook echt mens. Dat verbreken en verbloeden, dat geselen en die spijkers, die verlating van God en die dikke duisternis, dat zal Hem verschrikkelijk pijn doen en benauwd maken. Het is niet een gemakkelijke zaak om zelf offer te zijn. En toch komt Hij en toch zegt Hij: Zie, hier ben Ik, o God! Dit is het wat er in Bethlehem gebeurt!
Dit is de geweldige inhoud van die kinderlijk eenvoudige geschiedenis van Lucas 2.
Welk een daad werd daar door Gods eniggeboren Zoon verricht! Hoe groot moet de liefde zijn, die de Heer der heerlijkheen op aarde deed nederdalen!
En welk een zegen moet hiervan uitgaan over deze wereld verloren in schuld!
Dit offer wordt het einde van alle offers en dit bloed wordt het einde van alle bloed. Want de mensge-worden Zoon van God gaat de wil volbrengen van God, Die liefde is! “Krachtens die wil zijn wij eens voor altijd geheiligd door het offer van het lichaam van Jezus Christus.
Waarlijk, nu, nu de Zoon het lichaam aanneemt, dat de Heilige Geest Hem, tot een offer, heeft bereid, “Nu hebt gij niet te vragen of God wel vrede biedt”. Want…
“ik lag machteloos gebonden,
maar Gij komt, en maakt mij vrij!
Ik was bevlekt met zonden,
Gij komt en reinigt mij”.
Waarlijk, “Mijn God, Gij hebt, in Bethlehem. Uw wonderen groot gemaakt!”
Laten wij, in die Kerstgeschiedenis, die wij zo goed kennen, iets van die wonderen Gods zien en Hem eerbiedig hulde bien!
Amen.